Ang Aswang..
Saan mang pelikula dito sa ating bayan or kahit sa pelikulang english kapag ang tema ng istorya ay katatakutan, hindi mawawala sa eksena ang mga aswang. Kung tutuusin ang mga ganitong kuwento ay talagang sa atin nagmula ang aswang, manananggal, tiyanak, nono sa punso, duwende at napakarami pang iba. Hindi nga lang natin masiguro kung totoo lahat ng mga kwento patungkol dito, sabi meron daw talagang mga ganitong nilikha noong unang panahon. Subalit sa bago nating kwento na talagang kuwento buhat sa Bancuro, kasi taga roon naman ang nag kuwento si Manong Meting ngunit siya ngayon ay patay na rin.
Siguro nakasanayan na ng mga taga Bancuro lalo na yung sa aming lugar na magkaroon ng isang lugar upang doon magkita-kita para lang mag kuwentuhan. Meron itong sisimulan sa pinakabagong nangyari sa paligid, at sigurado ako na sa tagal tagal ng sandali ng kuwentuhan, tiyak na mapupunta sa mga lumang kwento ang pag-uusapan. Kahit ako, kapag wala rin lang naman akong ginagawa noon tiyak isa ako sa mga nakikinig doon ng ibat-ibang kuwentuhan. Sa kuwento ni Manong Meting minsan daw pumunta sila sa isang lamayan (kapag sinabing lamayan) may patay. Ang patay ay isang malayong kamag-anak na daw ni Manong Meting. Dumating sila doon ng ganap na ika-pito ng gabi oras na makikita mo sa isang lamayan ang dating at alis ng mga nakikiramay.
Mamalas din sa ganitong lamayan ang mga sugal, bingo, inuman, kantahan at baraha. Mapapansin mo na parang hindi lamayan sa subrang kasayahang nagaganap. Sa mga bisita tiyak mo na makikilala ang dumarating at umaalis sapagkat karamihan naman ay mga kamag-anakan, kapit-bahay at mga sugarol ika nga. Sa Bancuro ang mga bahay naman noon ay hindi mga kalakihan, ang normal na bahay pa noong mga panahong yaon ay laging may silong ang mga bahay, may mababang hagdan bago ka makapasok sa kabahayan, at tiyak na ang kabaong ay malapit sa may pintuan kasi yun ang kaugalian. Ang mga naglalamay naman ay nasa labas na ginawaan ng isang kulubong o sibi kong tawagin sa Bancuro. Maraming pamahiin sa mga lamayan isa na dito ang bawal pagpatung patungin ang mga pinggan - kasi raw magsusunod sunod ang mamamatay. Balikan natin ang lamayan...
Habang lumalalim ang gabi kumukunti ang mga naglalamay at aasahan mo ang mga ito ay mga kabataan at kaunti na lang ang mga matatanda. Nang dumaan ang alas-dose ng hating-gabi ilan na lang talaga ang naroon. Doon yung ilang matatanda sa loob ng bahay ay nakaka-amoy ng di magandang amoy mula sa ilalim ng silong ng bahay. Sabi ng isang matanda amoy putik daw, kaya ang ginawa nagsalita na parang itinataboy yung baboy doon sa silong. Maya maya naman medyo nawala yung amoy, kaya ang lahat ay medyo nakahilig na upang umidlip, hindi nila napansin na may dumating na ibang tao na nasa may hagdan – isang babae na mahaba ang buhok, lumilinga linga siya ng paayat sa hagdan. Walang nakapansin na walang sapin sa paa ang babae at ito'y nakalutang sa hangin.
Walang nakakapansin sa kanyang iba doon maliban sa isang lalaki na medyo naalimpungatan sa may sulok ng mapansin ang babae na nakatayo sa may pintuan at nakita na nakalutang ang babae. Hindi niya ito kilala, kaya siya’y nagmatyag na lamang. Naka-tatlong pabalik-balik yung babae doon sa kabaong papunta doon sa bintana na nakabukas. Maya-maya pagdako niya doon sa may paanan ng kabaong, binuksan yung kabaong, tapos ibinuka yung dalawang paa ng patay at dinukot ang atay ng nakaburol. Wala pa ring nakakapansin dito maliban sa lalaki kanina, pero hindi siya makagalaw sa tindi ng gimbal at takot sa kanyang nakita. Matapos makuha yung atay ng patay ibinalot pa niya ito sa isang plastic na kanyang dala dala at lumisan ng walang anuman sa bahay. Subalit sa pagbaba niya nakasalubong niya yung dalawang kamag-anakan ng namatayan, at ang sabi ng babae nakikiramay ako. Hindi na ako magtatagal spagkat akoy magluluto pa sa bahay namin. Hindi rin napansin ng dalawa na ang babae ay nakalutang sa hangin siguro sa dala ng antok at sa pagbati ng babae.
Naka-alis na yung babae bago naka-akyat ang dalawang kamag-anakan at doon nila natuklasan na bukas ang kabaong, tanggal ang atay ng patay. Yung lalaki kaninang nakakita sa mga nangyari hindi pa rin makapaniwala at hindi makapag salita sa takot. Pagkaraan ng ilang oras ay umaga na, doon lamang nahimasmasan ang lalaki at doon niya nai-kuwento ang mga nangyari noong madaling araw. Noong nagbalikan yung ibang mga matatanda doon nila napagtanto na aswang pala ang kumuha ng atay ng patay nayun. Nakita nila na bulwang o wasak ang puwit ng patay sapagkat doon idinaan yung pagkuha sa atay ng patay.
Mula noon hindi na iniiwang walang batay ang mga nilalamay na patay upang hindi na maulit muli ang nangyari. Marami ang natakot, marami ang tanong nila kung taga-saan yung babaeng aswang. Sa uulitin titingnan ninyo muna ang babati sa inyo kung naka-lutang ba o hindi, baka siya ay aswang...... wawwwwwwwwwwwwww.
Saan mang pelikula dito sa ating bayan or kahit sa pelikulang english kapag ang tema ng istorya ay katatakutan, hindi mawawala sa eksena ang mga aswang. Kung tutuusin ang mga ganitong kuwento ay talagang sa atin nagmula ang aswang, manananggal, tiyanak, nono sa punso, duwende at napakarami pang iba. Hindi nga lang natin masiguro kung totoo lahat ng mga kwento patungkol dito, sabi meron daw talagang mga ganitong nilikha noong unang panahon. Subalit sa bago nating kwento na talagang kuwento buhat sa Bancuro, kasi taga roon naman ang nag kuwento si Manong Meting ngunit siya ngayon ay patay na rin.
Siguro nakasanayan na ng mga taga Bancuro lalo na yung sa aming lugar na magkaroon ng isang lugar upang doon magkita-kita para lang mag kuwentuhan. Meron itong sisimulan sa pinakabagong nangyari sa paligid, at sigurado ako na sa tagal tagal ng sandali ng kuwentuhan, tiyak na mapupunta sa mga lumang kwento ang pag-uusapan. Kahit ako, kapag wala rin lang naman akong ginagawa noon tiyak isa ako sa mga nakikinig doon ng ibat-ibang kuwentuhan. Sa kuwento ni Manong Meting minsan daw pumunta sila sa isang lamayan (kapag sinabing lamayan) may patay. Ang patay ay isang malayong kamag-anak na daw ni Manong Meting. Dumating sila doon ng ganap na ika-pito ng gabi oras na makikita mo sa isang lamayan ang dating at alis ng mga nakikiramay.
Mamalas din sa ganitong lamayan ang mga sugal, bingo, inuman, kantahan at baraha. Mapapansin mo na parang hindi lamayan sa subrang kasayahang nagaganap. Sa mga bisita tiyak mo na makikilala ang dumarating at umaalis sapagkat karamihan naman ay mga kamag-anakan, kapit-bahay at mga sugarol ika nga. Sa Bancuro ang mga bahay naman noon ay hindi mga kalakihan, ang normal na bahay pa noong mga panahong yaon ay laging may silong ang mga bahay, may mababang hagdan bago ka makapasok sa kabahayan, at tiyak na ang kabaong ay malapit sa may pintuan kasi yun ang kaugalian. Ang mga naglalamay naman ay nasa labas na ginawaan ng isang kulubong o sibi kong tawagin sa Bancuro. Maraming pamahiin sa mga lamayan isa na dito ang bawal pagpatung patungin ang mga pinggan - kasi raw magsusunod sunod ang mamamatay. Balikan natin ang lamayan...
Habang lumalalim ang gabi kumukunti ang mga naglalamay at aasahan mo ang mga ito ay mga kabataan at kaunti na lang ang mga matatanda. Nang dumaan ang alas-dose ng hating-gabi ilan na lang talaga ang naroon. Doon yung ilang matatanda sa loob ng bahay ay nakaka-amoy ng di magandang amoy mula sa ilalim ng silong ng bahay. Sabi ng isang matanda amoy putik daw, kaya ang ginawa nagsalita na parang itinataboy yung baboy doon sa silong. Maya maya naman medyo nawala yung amoy, kaya ang lahat ay medyo nakahilig na upang umidlip, hindi nila napansin na may dumating na ibang tao na nasa may hagdan – isang babae na mahaba ang buhok, lumilinga linga siya ng paayat sa hagdan. Walang nakapansin na walang sapin sa paa ang babae at ito'y nakalutang sa hangin.
Walang nakakapansin sa kanyang iba doon maliban sa isang lalaki na medyo naalimpungatan sa may sulok ng mapansin ang babae na nakatayo sa may pintuan at nakita na nakalutang ang babae. Hindi niya ito kilala, kaya siya’y nagmatyag na lamang. Naka-tatlong pabalik-balik yung babae doon sa kabaong papunta doon sa bintana na nakabukas. Maya-maya pagdako niya doon sa may paanan ng kabaong, binuksan yung kabaong, tapos ibinuka yung dalawang paa ng patay at dinukot ang atay ng nakaburol. Wala pa ring nakakapansin dito maliban sa lalaki kanina, pero hindi siya makagalaw sa tindi ng gimbal at takot sa kanyang nakita. Matapos makuha yung atay ng patay ibinalot pa niya ito sa isang plastic na kanyang dala dala at lumisan ng walang anuman sa bahay. Subalit sa pagbaba niya nakasalubong niya yung dalawang kamag-anakan ng namatayan, at ang sabi ng babae nakikiramay ako. Hindi na ako magtatagal spagkat akoy magluluto pa sa bahay namin. Hindi rin napansin ng dalawa na ang babae ay nakalutang sa hangin siguro sa dala ng antok at sa pagbati ng babae.
Naka-alis na yung babae bago naka-akyat ang dalawang kamag-anakan at doon nila natuklasan na bukas ang kabaong, tanggal ang atay ng patay. Yung lalaki kaninang nakakita sa mga nangyari hindi pa rin makapaniwala at hindi makapag salita sa takot. Pagkaraan ng ilang oras ay umaga na, doon lamang nahimasmasan ang lalaki at doon niya nai-kuwento ang mga nangyari noong madaling araw. Noong nagbalikan yung ibang mga matatanda doon nila napagtanto na aswang pala ang kumuha ng atay ng patay nayun. Nakita nila na bulwang o wasak ang puwit ng patay sapagkat doon idinaan yung pagkuha sa atay ng patay.
Mula noon hindi na iniiwang walang batay ang mga nilalamay na patay upang hindi na maulit muli ang nangyari. Marami ang natakot, marami ang tanong nila kung taga-saan yung babaeng aswang. Sa uulitin titingnan ninyo muna ang babati sa inyo kung naka-lutang ba o hindi, baka siya ay aswang...... wawwwwwwwwwwwwww.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento