Siguro magugulat kayo sa mga pangalan na aking inilalahad sa inyo, kutulad noong nakaraan kong entre na “daang kabayo”, ngayon naman ay isa ring lugar sa Bancuro ito kung tawagin ng mga tagaroon ay “Walog”. Ano ba meron ang lugar na ito? Ang walog ay salitang doon mo lang maririnig sa mga nakaka-alam ng lugar, ang pinag mulan ay hindi rin malaman, subalit masasabing makasaysayan ito para sa mga taga Bancuro lalo na yung mga taga- Pook.
Noong dekada 80 ang walog ay masasabing hindi pa gaanong napapasok ng ibat ibang tao, ang ibig kong sabihin ito ay masukal, madawag, at puro kawayanan ang makikita mo dito. Bale ito ang pagitan ng Bancuro at Bahay sa gawing Kanluran at Ladron. Ito ay masasabing isang maliit na sapa na naka-ugnay sa mga palayan, sa mga panahong tag-ulan hindi siya mauubusan ng tubig, kaya naman marami ang nakikinabang dito ng mga dalag, hito, puyo, gurami, kuhol at iba pa kasama ang bayawak, sawa, ahas, ibon, paniki. Dito rin kami minsan dumarayo ng paninirador ng ibon, paghahabol ng tikling, pamamambis ng isda.
Siempre sa araw lang namin yun nagagawa sapagkat marami ang nagsasabi na meron din ditong ibat ibang manggagalaw na sinasabi. Meron daw ditong pugot ang ulo, kapre, babaeng nakaputi at iba pa. Kapag pinaglaruan ka raw dito hindi makakalabas sa kawayanan kasi ililigaw ka raw ng mga engkato rito. Ang lahat ng ito ay puro mga kwento na hindi ko naman naranasan o nakita. Siguro ay sapagkat tuwing araw lang ako dumaraan, pumupunta sa lugar. Tulad ng sinabi ko sa itaas malaki rin ang pakinabang sa lugar na ito sapagkat dito karamihan kumukuha ng mga maliliit na poste kung kakailanganin, panggatong, minsan balag sa halamanan, kawayan at iba pa. Kapag naman tag-init aasahan mo na araw-araw merong mga bata, matanda na makikita ka sa Walog sapagkat nagsisimula ng matuyo ang tubig doon.
Malalakas ang loob ng lahat na mangisda doon, kahit na sabihin pang nakakatakot sapagkat baka may ahas, sawa at iba pang mga hayop. Totoo nga naman na naiipon ang mga isa sa lagon na yaon kaya lumalaki sila ng malalaki talaga. Ang tanong nasaan na ang Walog ngayon. Hindi na mawawala pa ang tawag na lugar na yaon, siguro ang nawala lang ay ang kanyang dating mga katangian. Ano ang mga iyon? Nawala na ang kadawagan, kakaunti na ang kawayanan, mga puno ay unti unti na ring naubos sa pagdami ng mga naninirahan sa lugar. Meron ngang nagpatayo ng bahay doon mismo sa loob ng kasukalan, pero ngayon ay malinis na siya.
Ang dating napagkukunan ng mga isda kung tag-ulan at tag-init ito’y nawala na rin, sapagkat nalinis na ang lugar, tinataniman na ng mga palay, puno ng niyog, saging at iba pa. nabawansan din ang mga puno ng kawayan. Hindi naman talagang nasira bagkos nawala lang yung dating katayuan nito. Ang hindi ko lang alam kong nanatili rin dito yung mga maligno, manggagalaw na sabi ay meron doon. Kung umalis sila doon, saan sila nagtungo? Bakasa mga bahay-bahay doon sa mga nakatira doon. Mag-ingat kayo baka ang isa sa mga kasama ninyo sa bahay ngayon ay isang malignoooooo.... ha ha hah
Noong dekada 80 ang walog ay masasabing hindi pa gaanong napapasok ng ibat ibang tao, ang ibig kong sabihin ito ay masukal, madawag, at puro kawayanan ang makikita mo dito. Bale ito ang pagitan ng Bancuro at Bahay sa gawing Kanluran at Ladron. Ito ay masasabing isang maliit na sapa na naka-ugnay sa mga palayan, sa mga panahong tag-ulan hindi siya mauubusan ng tubig, kaya naman marami ang nakikinabang dito ng mga dalag, hito, puyo, gurami, kuhol at iba pa kasama ang bayawak, sawa, ahas, ibon, paniki. Dito rin kami minsan dumarayo ng paninirador ng ibon, paghahabol ng tikling, pamamambis ng isda.
Siempre sa araw lang namin yun nagagawa sapagkat marami ang nagsasabi na meron din ditong ibat ibang manggagalaw na sinasabi. Meron daw ditong pugot ang ulo, kapre, babaeng nakaputi at iba pa. Kapag pinaglaruan ka raw dito hindi makakalabas sa kawayanan kasi ililigaw ka raw ng mga engkato rito. Ang lahat ng ito ay puro mga kwento na hindi ko naman naranasan o nakita. Siguro ay sapagkat tuwing araw lang ako dumaraan, pumupunta sa lugar. Tulad ng sinabi ko sa itaas malaki rin ang pakinabang sa lugar na ito sapagkat dito karamihan kumukuha ng mga maliliit na poste kung kakailanganin, panggatong, minsan balag sa halamanan, kawayan at iba pa. Kapag naman tag-init aasahan mo na araw-araw merong mga bata, matanda na makikita ka sa Walog sapagkat nagsisimula ng matuyo ang tubig doon.
Malalakas ang loob ng lahat na mangisda doon, kahit na sabihin pang nakakatakot sapagkat baka may ahas, sawa at iba pang mga hayop. Totoo nga naman na naiipon ang mga isa sa lagon na yaon kaya lumalaki sila ng malalaki talaga. Ang tanong nasaan na ang Walog ngayon. Hindi na mawawala pa ang tawag na lugar na yaon, siguro ang nawala lang ay ang kanyang dating mga katangian. Ano ang mga iyon? Nawala na ang kadawagan, kakaunti na ang kawayanan, mga puno ay unti unti na ring naubos sa pagdami ng mga naninirahan sa lugar. Meron ngang nagpatayo ng bahay doon mismo sa loob ng kasukalan, pero ngayon ay malinis na siya.
Ang dating napagkukunan ng mga isda kung tag-ulan at tag-init ito’y nawala na rin, sapagkat nalinis na ang lugar, tinataniman na ng mga palay, puno ng niyog, saging at iba pa. nabawansan din ang mga puno ng kawayan. Hindi naman talagang nasira bagkos nawala lang yung dating katayuan nito. Ang hindi ko lang alam kong nanatili rin dito yung mga maligno, manggagalaw na sabi ay meron doon. Kung umalis sila doon, saan sila nagtungo? Bakasa mga bahay-bahay doon sa mga nakatira doon. Mag-ingat kayo baka ang isa sa mga kasama ninyo sa bahay ngayon ay isang malignoooooo.... ha ha hah
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento