Bakit ang tao ay nagbabalik sa isang lugar? Sigurado ko meron silang malaking dahilan kung bakit nila iyon ginawa. Kahit na sinabi na nila na hinding hindi na sila babalik pa doon sa lugar na kanilang pinagmulan. Minsan sa buhay ng tao sabi nga mapaglaro ang tadhana o nasa may katawan na rin kaya sila hindi nagiging matagumpay sa kanilang kinakaharap na landas ng buhay. Maraming pinsan ako na ganon ang nangyari sa kanilang buhay, naroon na itakwil ang lugar ng Bancuro at sasabihing hindi hindi na sila babalik pa sa lugar na iyon na punong puno ng kabiguan at paghihirap.
Sa mga ganitong pasya luminasan sila sa lugar na magbibigay sa kanila ng kinabukasan at buhay. Subalit nanatili pa rin sa kanila ang kanilang pasya na mangibang bayan o lugar upang takbuhan ang itinuturing nila lugar na nagpahirap sa kanila. Merong ilang lumisan sa Bancuro ang nagtagumpay naman sa ibang lugar, nagkapamilya, nagkaroon ng kabuhayan, sila yung mga taong hindi nagbitiw na hindi na sila babalik pa sa Bancuro. Ang sa kanila ang paglisan nila ay upang subukang mapa-unlad lang ang buhay, maiba ang buhay at sa banding huli dalahin nila ang mga iyon sa kanilang sinilangang lugar.
Pero may mga taong nagsalita talaga ng patapos na hindi na sila muling tatapak sa lupang kanilang pinag-mulan. Subalit nagkamali sila, sapagkat makaraan lang ang ilang panahon dinala ulit sila sa lugar na iyon na kanilang kinamumuhian. Doon nila itinuloy ang buhay na laan sa kanila, di pan sila nagtagumpay pero pinagsisihan naman nila ang kanilang nasabi patungkol sa lugar. Masasabi ko wag mong hamakin ang isang lugar lalo na yung lugar na kung saan ka nagmula at isinilang bagkus isaalang alang ang mga bagay na nagawa sa iyo ng lugar.
Sa tingin ng iba mahirap, malungkot manirahan sa ganitong lugar pero may mga taong ganito ang hanap, ayaw yung mga ingay ng sasakyan, liwanag na walang katapusan at gulo ng paligid. Mas nais nila ang lugar na kuliglig, ibon at simoy na amihan ang iyong maririnig at masasamyo sa umaga at hapon ng buhay. Sabi nga – mahirap sa mga taong tamad, batugan ang lugar nag anon.
Sa mga ganitong pasya luminasan sila sa lugar na magbibigay sa kanila ng kinabukasan at buhay. Subalit nanatili pa rin sa kanila ang kanilang pasya na mangibang bayan o lugar upang takbuhan ang itinuturing nila lugar na nagpahirap sa kanila. Merong ilang lumisan sa Bancuro ang nagtagumpay naman sa ibang lugar, nagkapamilya, nagkaroon ng kabuhayan, sila yung mga taong hindi nagbitiw na hindi na sila babalik pa sa Bancuro. Ang sa kanila ang paglisan nila ay upang subukang mapa-unlad lang ang buhay, maiba ang buhay at sa banding huli dalahin nila ang mga iyon sa kanilang sinilangang lugar.
Pero may mga taong nagsalita talaga ng patapos na hindi na sila muling tatapak sa lupang kanilang pinag-mulan. Subalit nagkamali sila, sapagkat makaraan lang ang ilang panahon dinala ulit sila sa lugar na iyon na kanilang kinamumuhian. Doon nila itinuloy ang buhay na laan sa kanila, di pan sila nagtagumpay pero pinagsisihan naman nila ang kanilang nasabi patungkol sa lugar. Masasabi ko wag mong hamakin ang isang lugar lalo na yung lugar na kung saan ka nagmula at isinilang bagkus isaalang alang ang mga bagay na nagawa sa iyo ng lugar.
Sa tingin ng iba mahirap, malungkot manirahan sa ganitong lugar pero may mga taong ganito ang hanap, ayaw yung mga ingay ng sasakyan, liwanag na walang katapusan at gulo ng paligid. Mas nais nila ang lugar na kuliglig, ibon at simoy na amihan ang iyong maririnig at masasamyo sa umaga at hapon ng buhay. Sabi nga – mahirap sa mga taong tamad, batugan ang lugar nag anon.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento