Jueteng Hanap-buhay?

Siguro masasabi kong sa halos lahat ng dako ng Pilipinas ay kilala, tanyag at namamayagpag ang sugal na jueteng. Napaka-popular at makapangyarihan ito kaya nananatiling buhay bilang isa pang uri ng sugal. Sabihin man ng gobyerno na sinisikap nilang tanglain ang sugal na ito wala silang magawa sapagkat mismong galing sa kanilang sangay ang mga nagpapatakbo nito. Kahit kasuluksulukan ng Pilipinas, bata, matanda, babae may ngipin at wala hindi ito pinalalampas. Sa baryang hawak pwede maging Ninoy ito sa kinabukasan.

Bakit nga ba hindi mamatay-matay ang jueteng? Bakit ito ay patuloy na kinagigiliwan at tinatangkilik ng mga Pinoy?

Una, ito ay sugal para sa mga kalalakihan, matatanda, mahihirap, mayayaman – sugal para sa lahat. Sila ang mga taong nagpapanatili ng operasyon ng jueteng. Sa madaling salita, sinusuportahan ito ng masa. Ang pinakamalaking bilang ng populasyon ng ating bansa ay mula sa masa. Kung ikukumpara sa lotto, napakababa ng taya sa jueteng, mula 50 sentimo-pataas. Madali ring tumaya rito. Hindi na kailangang pumunta ng bayan at pumila para makataya.

Sa jueteng sila na mismo ang pumupunta sa mananaya o sila yung nagbabahay-bahay upang kunin ang mga taya ng mga tao. Hindi na rin kailangan pa ang dokumento para mapatunayan na sila ang nanalo.

Ikalawa, naging bahagi na ng buhay ng mga Pinoy ang jueteng. Halos ang kabuhayan ng masa ay nakadepende sa jueteng tulad ng mga kobrador at kabo. Dito sila kumukuha ng ipambubuhay sa kanilang pamilya. Ilan lamang na mga kubrador at kabo na ito’y isang dagdag kita lamang.

Ikatlo, protektado ito ng mga may kapangyarihan tulad ng mga pinuno ng barangay, bayan, pulis, pulitiko at ng mga mamamayang negosyante. Nabibigyan ng suhol ang mga ito upang hindi magambala ang operasyon ng jueteng. Sa palagay naman ng marami, likas na nga raw sa ating mga Pinoy ang pagkahilig sa ano mang uri ng sugal. Idinedepende nila ang kanilang buhay at pamilya sa pagsusugal at nagbabakasakali na manalo para sa pamilya. Minsan isusubo na lang pero ipinagsasapalaran pa na dumami ito.

May mga paraan ng paglalaro nito: Ang jueteng as isang uri ng numbers game o laro na pinatatakbo ng mga numero na kung saan tatlumpo’t-pitong (37) numero ay isinasama o inihahalo sa isa pang pangkat ng tatlumpo’t pito ring numero upang makabuo ng isang kombinasyon ng dalawang numero gaya ng halimba ng 7 x 21.

Pangunahing tauhan:
Kobrador – siya ang nagpapataya at kumukulekta ng kabuuang taya sa isang araw sa pamamagitan ng paglilibot sa mga bahay-bahay. Ang isang kobrador ay maaaring isang tindera, labandera, tambay, lasingero o sinuman ay pwedeng maging kubrador, ang kailangan lang ay may makulekta siya – at tiyak meron na siyang porsyento sa bawat pataya niya. Sila yung may dala-dalang tinuping papel na akala mo ay kondoktor ng bus at balpen.

Kabo – siya ang kinikilalang administrador ng jueteng. Sa kaniya dinadala ng mga kobrador ang kanilang koleksyon at ang mga kopya ng mga listahan ng mga numerong tinayaan. Sila rin ang nagbibigay ng mga porsyento sa mga kobrador at sila yung mga nakaharap sa tao. Sa kanila rin nalalaman ang tumama sa araw na yaon.

Rebisador – sila yung nag rerebisa ng mga numero, taya at iba pa. Sila ang mga hawak ng kaha, watcher at iba pa. Sila ang karaniwang makikita sa mga bulahan ng jueteng.

Sa kabila na malaking tulong ito sa mga taong walang makuhang trabaho o pagkakakitaan lalo na sa mga baryo pero hindi ito masasabi o mabibilang na magandang trabaho o ehemplo para sa mga kabataan.